- foedo
- foedo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make foul, filthy, hideous; to defile, pollute, disfigure, mar, deform (mostly poet. and in postAug. prose).I.Physically:II.
Harpyiae contactu omnia foedant immundo,
Verg. A. 3, 227:foedare in pulvere crines,
id. ib. 12, 99:canitiem vultusque seniles pulvere,
Ov. M. 8, 530:ignes sanguine per aras,
Verg. A. 2, 502; Ov. M. 3, 723:tellurem calido sanguine,
id. ib. 6, 238:brachia tabo,
id. ib. 14, 190:pectora pugnis, unguibus ora,
Verg. A. 11, 86:ora,
Tac. Agr. 36:aliquem verberibus,
id. H. 3, 77: ferro foedati jacent, Enn. ap. Serv. Verg. A. 3, 241 (Trag. v. 442 ed. Vahl.); cf.: foedant et proterunt hostium copias, i. e. mar or mutilate with wounds, wound, Plaut. Am. 1, 1, 91:qui me (i. e. Prometheum) perenni vivum foedat miseria, Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24: obscenas pelagi ferro foedare volucres,
Verg. A. 3, 241:foedati agri, terror injectus urbi est,
laid waste, Liv. 3, 26, 1.—Of inanim. subjects:nulla tectoria eorum rimae foedavere,
Plin. 36, 23, 55, § 176: nubes foedavere lumen, Sall. Fragm. ap. Serv Verg. A. 2, 286; cf.:aër assiduo noctem foedaverat imbre,
Claud. VI. Cons. Hon. 538.—Trop., to disgrace, dishonor, mar, sully: [p. 765] (Graeci) nos quoque dictitant barbaros et spurcius nos quam alios opicos appellatione foedant, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14:foedati crimine turpi,
Lucr. 3, 49:gloriam majorum,
Plaut. Trin. 3, 2, 30; cf.:Romam ipsam foedavit adventus tuus,
Cic. Pis. 22, 53:ne vestis serica viros foedaret,
Tac. A. 2, 33:procerum conubiis mixtis,
id. G. 46:castra pollui foedarique a Classico ne sinatis,
id. H. 4, 58:egregia erga populum Romanum merita mox rebelles foedarunt,
id. ib. 4, 37:foedata per avaritiam victoria,
id. A. 4, 19; 11, 6; 15, 32:multiplici clade foedatus annus,
Liv. 3, 32, 4.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.